พระที่เคารพนับถือพระครูภัทรกิตติสาร เจ้าคณะตำบลวังยาง จังหวัดสุพรรณบุรี
ท่านไม่ใช่พระโด่งดังมีชื่อเสียงระดับประเทศ

ประวัติหลวงพ่อส้ม (พระครูภัทรกิตติสาร)
        คงต้องเกริ่นกันยาวทีเดียว เดิมทีนั้นตัวเจ้าของร้านเองเอง ก็เป็นคนพื้นเพเดิม
อยู่สุพรรณบุรี โตขึ้นมาจากปู่ย่าตายายที่ไหว้พระทำบุญเป็นเนืองนิจได้เข้าวัดเข้าวา
อยู่ตลอดก็จำได้ว่าเห็นหลวงพ่อส้มซึ่งในสมัยนั้นได้เป็นเจ้าอาวาสมานานมากแล้ว เนื่องจากเจ้าอาวาสองค์เก่าได้มรณภาพไป
         จนกระทั่งวันหนึ่งท่านประสบอุบัติเหตุ และบาดเจ็บที่ศรีษะหนักมากถึงขนาด
ศรีษะ ยุบไปทีเดียว ตั้งแต่นั้นมาดูท่านค่อยๆ แปลกไปในสายตาเราเอง มีความรู้สึก
แปลกซ่อนอยู่เสมอเวลาที่ไปกราบไหว้ ท่านมักดูเหมือนจะรู้อะไรมากกว่าที่เห็น แต่ก็
ไม่เคยพูดจาอะไรให้หลุดออกนอกเรื่องปกติธรรมดาให้เราฟุ้งซ่าน คำพูดที่สอนหรือ
หลุดปากออกมาล้วนเป็นสิ่งที่นำกลับไปได้คิด เคยอ่านบทความจากผู้ให้ความ เห็น
เปรยๆ ว่า การที่สมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก อาจทำให้คนๆนั้นเปลี่ยนไป หรือมี
ความพิเศษบางอย่างเกิดขึ้น ซึ่งก็มีความเป็นไปได้อยู่บ้างในแง่จิตวิทยาซึ่งผู้เขียน
เองก็ไม่อยากจะค้นหาต่อว่าเป็นอย่างไร เอาเป็นว่าเราเคารพนับถือเป็ํนพอ และก็
ไม่เคยบอกเล่าเรื่องนี้แก่ผู้ใด จนมาถึงวันที่เกิด Premium bless ขึ้นจึงถือโอกาส
ในการบอกเล่าสู่กันฟัง

           เมื่อออกรถก็นำไปให้ท่านเจิมถึงสองคัน รถไม่เคยประสบอุบัติเหตุหนักไม่เคยทำให้ผู้ขับขี่หรือผู้ที่นั่งอยู่ภาย
ในเจ็บตัวเลย ทั้งๆ ที่มีครั้งหนึ่งบังเอิญผู้เขียนลืมเปลี่ยนยาง ปล่อยไว้ถึง 70000 กม. ทีเดียว เกิดอุบัติเหตุรถลื่นน้ำที่
ถนนเพชรเกษมแถวหนองแขม ซึ่งปกติแล้ว คงรู้กันดีอยู่ว่ารถเยอะมากเต็มถนนบังเอิญตอนนั้นรอบๆ กลับไม่มี รถสักคัน หน้าหลังซ้ายขวาไกลออกไปหลายเมตรทีเดียว รถเราไถลกระแทกไหล่ทางแรงมากจาก ซ้ายไปขวา
ทีเดียว และขับค่อนเร็ว พวงมาลัยบิดไปครึ่งรอบทีเดียวแต่รถ และผู้อยู่ในรถไม่เป็นอะไรเลยหลังจากรถนิ่งถนน
ก็พากันมีรถขับกันเต็มอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะเป็นออกรถ ทำบุญขึ้นบ้านใหม่ เจิมพระ หรือกิจการงานบุญอื่นๆ
ท่านเป็นอันอับหนึ่งของเราทีเดียว

          เรื่องนี้นับเป็นเรื่องที่พิสูจน์ไม่ได้ แต่นับเป็นเรื่องเหลือเชื่อของผู้เขียนเองหลายๆ ครั้ง กว่า 20 ปี ที่นับถือท่าน
ถึงแม้จะย้ายที่อยู่มาแล้ว ก็ยังนำสิ่งของวัตถุมงคลกลับไปให้ท่านเจิมอยู่เสมอ ตอนนี้ท่านเป็นถึงเจ้าคณะตำบล ท่านอาจารย์ส้ม ยังคงเป็นพระที่เรียบง่าย พูดน้อย ไม่ถือตัวแม้แต่นิด อยู่อย่างเรียบง่ายในกุฏิที่ไม่ได้หรูหราอะไร
          ท่านมักเอามือสัมผัสสิ่งของที่นำไปให้เจิม นิ่งๆ นานๆ ซึ่งเราเองก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าท่านกำลังบริกรรมคาถา
ใดอยู่ หรือแม้แต่ีไม่ได้บริกรรมคาถาใดเลยก็ตาม แต่ทุกครั้งที่เจิมเสร็จ ก็จะรู้สึกถึงพลังบารมีกลับมาเสมอ
          วัดเล็กๆ ที่เงียบสงบ เย็นสบาย เจ้าอาวาสเรียบง่าย ไม่ฟุ้งเฟ้อ มีเมตตากรุณาเหมือนญาติพี่น้อง วัดที่ด้วย
เพราะบารมีของท่านอาจารย์ส้ม ทำให้มีคิวจองกฐินล่วงหน้ายาวเหยียดไปหลายปีข้างหน้า รวมถึงศาลาการเปรียญ
ที่เริ่มผุพังท่านก็จัดสร้างเพียงไม่นานก็มีผู้ศรัทธาทำบุญถวายอย่างรวดเร็ว ศาลาการเปรียญ ที่วัดนี้มีขนาดใหญ่
เนื่องจากต้องรองรับผู้คนที่เข้ามาทำบุญ หรือจัดงานบุญที่วัด แต่ก็พอเพียงไม่ได้ฟุ้งเฟ้อใหญ่โตจนเกินควร
ไม่ใหญ่ไปไม่เล็กไป และวัดในสถานที่ใกล้เคียงก็ยังนิมนต์ให้ท่านไปช่วยเหลือสร้างแบบแผนในการจัดงาน
ต่างๆ ให้

วิหารนี้ เก่าแก่ตั้งแต่ก่อนเจ้าของร้าน
เกิดเสียอีกสมัยเด็กด้วยความซนยัง
วิ่งเล่นเข้าไปภายในโดนพระในวัดดุกัน
อยู่เป็นประจำ แต่มาบูรณะภายหลังโดย
หลวงพ่อส้ม

ครูสายโจหลุยส์
ผู้มีพระคุณที่ถ่ายทอดวิชา

ครูผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชางาน
เศียรครูให้กับเราพรีเมี่ยมเบลส ท่านนับเป็นผู้มี
ประสบการณ์สูงและอยู่ในวงการนี้
มาตลอดชีวิตของท่าน ซึ่งท่านนั้น
ได้รับการถ่ายทอดโดยตรงมาจาก
ครูสาคร (โจหลุยส์)
ซึ่งเราเองก็ให้ความ
เคารพนับถือเป็นอย่างสูง
โดยมีเจตนารมณ์คือ
- สร้างเศียรที่สง่างามสมเกียรติ
- ไม่มุ่งหวังธุรกิจมากไปจนไม่
   คำนึงถึงความเหมาะความควร
   และครูอาจารย์
- มีความซื่อสัตย์สุจริต
  ไม่ต้มตุ๋นหลอกลวงปลิ้นปล้อน
   หว่านล้อมให้ได้มาซึ่งงานและเงิน
- จริงใจต่อผู้มาสร้างเศียร
- อนุรักษ์สืบสานศิลปะไทย
   อันมีคุณค่านี้ ไม่ให้สูญหาย
   และทรงคุณค่าต่อไปในอนาคต
การได้มีโอกาสเรียนการสร้าง
เศียรในวันนั้น เกิดขึ้นโดยมิได้
มุ่งหวังทางธุรกิจ แต่ในวันนี้
นับเป็นสายทางที่เรารู้สึกได้ว่า
นี่คือทางเดินของเราแล้วและจะรัก
ทำต่อไปให้ดีที่สุด